اخبار
عکس | رنو تانک: شاهکار مهندسی در دنیای خودرو
مهندسان فرانسوی احساس نیاز به نوعی سلاح جنگی کردند که بتواند از نیروهای خود در برابر سلاح‌های گرم به ویژه سلاح‌های با کالیبر پایین حفاظت کند. هدف اصلی این طراحی کاهش تلفات و فراهم کردن امکانی برای پیشروی بهتر در سنگرها و فشار به دشمن بود. طراحی این سلاح به گونه‌ای بود که بتواند به راحتی به سمت جبهه‌های خطرناک و تحت بمباران شدید آلمان حرکت کند و به آن‌ها آسیب برساند.
این فناوری نیاز به خلق یک قطعه مهندسی نو داشت که طرح اولیه‌اش موجود بود. بنابراین پس از اعمال تغییراتی خلاقانه این طرح به سمت طراحی یک تانک هدایت شد. این مفهوم به پروژه شخصی لوئیس رنو خالق واقعی ماشین‌های رنو تبدیل گردید. یکی از چالش‌های طراحی اولیه وزن آن نسبت به زره واکنشی نصب شده روی تانک بود که باید در عین حفظ تحرک و چابکی در برابر بمب‌افکن‌ها و توپخانه‌های دشمن مقاومت کند.
برجک چرخان نصب شده بر روی تانک در واقع ایده‌ای نو نبود و در اتومبیل‌های زرهی فرانسوی در ابتدای جنگ جهانی اول و در سال ۱۹۰۵ نیز به کار رفته بود. در این تانک از یک مسلسل ۸ میلیمتری هاتچیکس به عنوان سلاح اصلی استفاده شد در حالی که نسخه سال ۱۹۱۸ به توپ ۳۸ میلیمتری Puteaux SA مجهز گردید. ضخامت زره این تانک بین ۲۲ تا ۸ میلیمتر بود که قسمت‌های حیاتی ضخیم‌تر و دیگر بخش‌ها با ضخامت کمتر طراحی شدند تا نسبت وزنی مناسبی برای قدرت حفظ شود.
رنو در نظر داشت از موتوری که قبلاً تولید شده بود و ۱۸ اسب بخار قدرت داشت بهره ببرد اما پس از ساخت اولین نمونه متوجه شد که این موتور برای وزنی معادل ۶.۴ تن کافی نخواهد بود. در نتیجه او تصمیم به طراحی موتوری جدید برای تانک اف.تی گرفت. موتور جدید ۴ سیلندر و ۴.۵ لیتری بود که به سیستم ترموسیفون خنک کننده آب مجهز بود و ۳۹ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. این نیرو نسبت وزن به قدرت موتور را به ۶ اسب‌بخار در هر تن می‌رساند.
این تانک تنها دو سرنشین داشت که دلیل اول آن کاهش تعداد سربازان فرانسوی در سال ۱۹۱۷ و دلیل دوم این بود که با داشتن دو نفر در هر خودرو فرانسویان می‌توانستند از خودروهای زرهی بیشتری به طور همزمان استفاده کنند. پس از ساخت سه نمونه اولیه کمیسیون این طرح آن را تأیید کرد و اولین سری از این خودروهای زرهی را در دسامبر ۱۹۱۶ سفارش داد تا در اواخر فوریه ۱۹۱۷ به خط مقدم تحویل دهند. به نقل از tgju
انتهای پیام/